oświetlenie miejsca pracy

[enovee]

Cześć, przeszedłem niedawno kalibracje sprzętową monitora i zająłem się światłem. Polecono mi zamontować żarówkę liniowa na scianie za monitorem o temp barwowej 6500k. Chyba, że źle zapamiętałem...
Osłonki na monitor zrobiłem sam. Tylko problem jest z tym światłem. Wydaje mi się jednak, że jeest zbyt zimne bo porównując do bieli z monitora, kartka na stole jest zbyt niebieska, a z tego co tu wyczytałem to musi być zbliżona.

Wklejam zdjęcie jak to wygląda.
Chciałbym to zrobić jak najtańszym kosztem, ponieważ profesjonalnie się tym nie zajmuje

Dzięki i pozdrawiam,
Daniel

[max]

5000K (zamiast 6500K).

Ilość światła dobrać tak, aby kartka miała taką biel jak skalibrowany monitor. Widoczne z miejsca pracy otoczenie wokół monitora też musi być oświetlone.

[NocnyJastrzab]

Jeśli monitor używany w celach rozrywkowych to test kartki jest bez sensu. Zresztą jak w wielu innych sytuacjach, ale to moje osobiste zdanie. Temperatura barwowa światła też nie ma większego znaczenia, jeśli nie obrabiamy i nie drukujemy zdjęć. Podstawowe kryterium to ilość światła na stanowisku (zwłaszcza za monitorem). Kolejne kryteria pojawiają się zależnie od charakteru pomieszczenia oraz zakresu wykorzystania monitora.

[enovee]

Ok, dzięki. Faktycznie raczej wydruków nie porównuję z monitorem, a jest dobrze
To tylko kwestia oświetlenia stanowiska tylko i wyłącznie dla wygody.

dzięki bardzo za odpowiedzi

[quant]

5000K (zamiast 6500K).

Ilość światła dobrać tak, aby kartka miała taką biel jak skalibrowany monitor. Widoczne z miejsca pracy otoczenie wokół monitora też musi być oświetlone.

Z ciekawości, dlaczego 5000K ? Naturalniej by było, gdyby wszędzie było to samo 6500K i na monitorze i w oświetleniu.

[NocnyJastrzab]

No właśnie nie zupełnie. W kontekście oceny wydruków wszelkie światła referencyjne mają właśnie 5000K (D50). Paradoksalnie, większość wydruków przygotowanych pod D65, a oświetlonych światłem 5000K o możliwie najwyższym CRI da wizualnie lepszą zgodność z monitorem, przynajmniej powinno.

[Czornyj]

Z ciekawości, dlaczego 5000K ? Naturalniej by było, gdyby wszędzie było to samo 6500K i na monitorze i w oświetleniu.

Cała kolorymetria oparta jest na D50, czyli hipotetycznym iluminancie światła dziennego o CCT 5000K, bo światło dzienne w pomieszczeniach mieszkalnych ma średnio CCT 5000K. Wszystkie profile drukarek liczone są do D50. Naturalniej zatem byłoby, gdyby kalibrować monitor do D50, tylko paradoks polega na tym, że monitor skalibrowany do D50 jest zbyt żółty - z uwagi na OBA w papierze, ale przede wszystkim z uwagi na różnice w sposobie zachowania adaptacji chromatycznej w przypadku stymulantów szeroko i wąskopasmowych

[max]

A cóż to są te stymulanty szeroko i wąskopasmowe?

Wąskopasmowe do "piczaste" na wykresie widma diody LED, a szerokopasmowe to ciągłe widmo światła dziennego?

Znaczy, że gdy oświetlimy pokój i zdjęcie światłem słonecznym o żółtym zabarwieniu (ciągłym widmie-stymulancie szerokopasmowym) oraz wyświetlimy to samo zdjęcie na monitorze RGB (nieciągłe , "piczaste" widmo RGB, czyli stymulanty wąskopadmowe) o tak samo żółtej bieli, to adaptacja chromatyczna wzroku przebiegnie inaczej?

Oznaczałoby to, że różnice metameryczne i adaptacja chromatyczna w przypadku podświetlenia szerokogamutowego np. GB-r LED i wąskogamutowego np. W-LED jako B-rg LED, są większe niż dotąd przypuszczaliśmy...

[Czornyj]

Ha ha ha - dokładnie! Czyż nasza percepcja nie jest cudownie popierdolona?
Metameryzm nie ma z tym nic wspólnego - biel monitora wg modelu CIE XYZ jest sobie idealna - tylko model CIE XYZ zakłada, że zaadaptowaliśmy się do bieli D50, tymczasem nasze wredne gały adaptują się do bieli bukwiejakiej, bo inaczej reagują na wąskopasmowe stymulanty

Oczywiście konsekwencje tego stanu rzeczy to kompletny chaos i katastrofa, więc wszyscy udają że problem nieistnieje, pudrują syfa albo stosują półśrodki zmniejszające nieco stopień problemu. Gdyby chcieć uczciwie to rozwiązać, trzeba było by wymodelować sposób zachowania adaptacji w funkcji przebiegu widma stymulantu, a że fenomen ma charakter dynamiczny, to model musiałby być mocno złożony - adaptacja zachowuje się inaczej podczas obserwacji dwóch różnopasmowych stymulantów, a inaczej w przypadku jednego. Ogólnie na myśl o perspektywie użerania się z tym inżynierowie koloru muszą rwać włosy z dupy...

[max]

Eee tam, bardziej skomplikowane problemy zawodowe mam na codzień.

[Czornyj]

Eee tam, bardziej skomplikowane problemy zawodowe mam na codzień.

Problem nie jest pewnie trudny do rozwiązania - problemem jest wdrożenie i zestandaryzowanie. Wszystkie rozwiązania od X lat opierają się o prosty model kolorymetryczny, Wtem! Okazuje się, że nagle wszędzie trzeba zaimplementować nowy model, przeszkolić, wytłumaczyć, opracować standardy, procedury Już widzę, jak cała branżunia się do tego pali

Co gorsza - tu nie ma jednego prostego rozwiązania - tu są rozwiązania albo-albo, tak-lub-siak. Podobnie jak w przypadku modeli percepcyjnych CIECAM02 potwornie to wszystko dynamizuje i komplikuje, a tego wdrożeniowcy baaaaardzo nie lubią

[max]

No fakt. W mojej branży nowe normy europejskie wchodzą od 10 lat i każdy kto tylko może, łącznie ze mną, omija je szerokim łukiem. Normy europejskie to dopiero potrafią dać w kość i naruszyć integralność geometryczną włosów poniżej pleców.

[max]

A tak wracając do tematu. Czy jest sens się aż tak tym katować?

Czy jeśli już pobędziemy sobie w naszej norce z monitorkiem, oświetlonej norkowym światełkiem i przyzwyczaimy się do tego naszego norkowego oświetlonka, czyli zaadaptujemy nasze zezole chromatycznie, problem nie przestanie aby nas dotyczyć?

A może jak będziemy sobie patrzyli na zmianę na nasze piękne zdjęcie norki, wydrukowane na papierku (CMYK z OBA, sic!), oświetlonym norkowym światełkiem, a zachwilę na zdjęcie norki na monitorze RGB, to nasza adaptacja chromatyczna będzie wyczyniać takie harce, że święty turecki nie pomoże?

[Czornyj]

Nasze oczy zaadaptują się bardzo piknie, dlatego kalibrujemy monitor do d65, bo wizualnie jest on wtedy podobny do bieli światła d50 i wszystko wygląda w miarę neutralnie. Monitor d50 będzie zbyt żółty w stosunku do bieli światła d50, podobnie monitor d65 w świetle d65 - aby było w miarę neutralnie ustawiamy wszystko źle, wbrew logice

[quant]

Problem nie jest pewnie trudny do rozwiązania

Zrozumienie tego, co został napisane wyżej, jest dla mnie niemożliwe przy obecnym (moim) stanie wiedzy. Natomiast mam wrażenie, że problem może być bardzo trudny do rozwiązania.
Przypomniała mi się kwestia balansu bieli, który przy ludzki mózg jest ustawiany "automatem". Nie mamy do czynienia ze zjawiskiem znanym z aparatów cyfrowych, gdzie używając niewłaściwego balansu bieli mam np. niebieskie zdjęcie. Przechodząc do piwnicy oświetlonej światłem żarówkowym nie mamy jakiś omamów polegających na ustawianiu balansu bieli przez nas mózg:).
Z tego, co kilka lat temu wyczytałem na internecie, to nie ma pewnej teorii wyjaśniającej, jaki algorytm WB implementuje nasz mózg. Są jakieś teorie, ale nie są traktowane jako pewnik.
Jeśli tego nie rozumiemy dobrze, to przypuszczam, że wszelkie inne kwestie "okołobarwowe" bazują na rozwiązaniach sprawdzających się w praktyce, ale niekoniecznie realizujących jakąś teorię, której możliwe, że jeszcze nawet nie ma.

[Czornyj]

O barwie mówimy wyłącznie w kategoriach teorii i nic nie jest traktowane jako pewnik.

Oczywiście sprawa nie jest prosta bo adaptacja chromatyczna zachowuje się w sposób kapryśny i zmienny, a podczas porównania stymulantów mają one na siebie wzajemny wpływ i ogólnie wszystko potwornie się kiełbasi, ale zapewne na drodze eksperymentów idzie to jakoś opanować - nawet jeśli nie w stopniu idealnym, to lepszym niż obecnie.

Tak czy owak mówimy tu o science fiction, wszyscy mają na ten problem wyjebkę i albo udają, że nie istnieje albo go okadzają stosowaniem różnych CMFów, które czasem przypadkowo dają lepsze, a czasem gorsze rezultaty Wg Oichermanna natura problem nie ma jednak podłoża metamerycznego, tylko adaptacyjny - więc tego typu kombinacje alpejskie w ogólnym rozrachunku na niewiele się zdają.

Moja rada jest taka, by kalibrować do D65, świecić D50, stosować wszelkiej maści mechanizmy korekty jak "metamerism correction" w monitorach NEC P/P/SV oraz "Multiple Color Matching" w monitorach EIZO CS/CX/CG - nie będzie idealnie, ale będzie w miarę znośnie przy zachowaniu spójności z internetem/telewizją, a naprawdę idealne rozwiązanie na chwilę obecną tak czy owak nie istnieje.

[max]

Rozwiązania nazbyt skomplikowane mają to do siebie, że w przypadku większości osób dają wyniki całkowicie niekontrolowane/przypadkowe. Lepiej więc mieć zawsze mniej-więcej dobrze niż czasem bardzo dobrze, a zwykle zupełnie źle.

[Czornyj]

Rozwiązania nazbyt skomplikowane mają to do siebie, że w przypadku większości osób dają wyniki całkowicie niekontrolowane/przypadkowe. Lepiej więc mieć zawsze mniej-więcej dobrze niż czasem bardzo dobrze, a zwykle zupełnie źle.

Pewnie dlatego nikt się nie pali do zmiany tego stanu rzeczy - lepsze jest wrogiem dobrego

Sam jestem zwolennikiem podejścia: "Skalibrować do D65 i nie drążyć tematu" Aktualne od czasów "Real World Colormanagement" Frasera, Murphyego, Buntinga i mz. nikt nie wymyślił lepszego rozwiązania