mva.pl

Xanth pisze:I jeszcze jedno - czytałem na forach o różnicach w uzyskiwanych odcieniach szarości przy kalibracji różnych monitorów LCD tym samym czujnikiem i softem tłumaczone różnicami w samych panelach.
Pozwolę sobie nie zgodzić się z tą teorią. Posługując się dokładnym spektrofotometrem mało wrażliwym (w przeciwieństwie do CM) na wpływ temperatury uzyskuję identyczne odcienie szarości na różnych monitorach (testowane na 2x IPS, 1x PVA 4x TN - chyba dość miarodajna próbka...). Oczywiście mówimy tu o patrzeniu na środek ekranu dokładnie na wprost, gdy można pominąć wpływ kąta widzenia.
Wyraźne różnice w tym względzie to, moim zdaniem, wyłączny wpływ niedoskonałości używanego czujnika.

Spektrofotometr jest ex definiendi niewrażliwy na zmiany charakterystyki spektralnej podświetlenia monitora, więc siłą rzeczy podczas kalibracji uzyskuje się dość zbliżony punkt bieli na różnych rodzajach wyświetlaczy (w przeciwieństwie do kolorymetru, który musi być wystrojony pod konkretną kombinację matrycy i podświetlenia). Minimalnych różnicy można się dopatrzyć w przypadku paneli szerokogamutowych i W-LED i RGB LED - popularne spektrofotometry próbkują widmo co 10nm, więc jakaś wredna sekwencja pików i dziur w widmie podświetlenia może skutkować pewnymi różnicami wizualnymi w skalibrowanej barwie bieli.

Co do CM, to wprawdzie nie były jeszcze publikowane wyniki badań na większej próbie, ale pojawiają się przesłanki pozwalające przypuszczać, że trafiają się kiepawe sztuki i generalnie z powtarzalnością jest gorzej niż w i1pro (statystyczne odchyłki i1pro przy pomiarze wtpt to 1,5-2dE, pikowo 3dE). Sam spektrofotometr jest też bardziej wrażliwy na ew. mukę - upadek lub uderzenie może rozjustować układ pomiarowy składający się optyki, holograficznej siatki dyfrakcyjnej i matrycy CCD.

Co zaś do i1pro, to również jest on niestety bardzo wrażliwy na zmiany temperatury - spotkałem się nawet z opiniami, że bardziej niż ColorMunki.

Czornyj pisze:

Xanth pisze: Co zaś do i1pro, to również jest on niestety bardzo wrażliwy na zmiany temperatury - spotkałem się nawet z opiniami, że bardziej niż ColorMunki.

A wiesz - moje doświadczenia wskazują na coś wręcz przeciwnego :
CM podczas kalibracji mocno ciepłego panela (30-35st.C) potrafił się nagrzać na tyle że delta E (94) punktu bieli ustawiongo na początku i sprawdzanego na końcu (po ok 10 minutach) wynosiła średnio od 0.6 - 1.0!
Przy i1Pro, w tych samych warunkach, waha się w granicach 0.08 - 0.15.

Zrobiłem doświadczenie ze swoim NECiem 2690 i CM - temperatura ekranu przy 24 st temp otoczenia ok 35 stopni (11 stopni różnicy); monitor wygrzany przed pomiarami przez ok 40 minut...
Powiesiłem go na ekranie, mierząc w sposób ciągły skorelowaną temp barwową bieli:
Początek doświadczenia: 6300K. Potem wskazania rosły aż do osiągnięcia Po ok 1.5h 6750 K - zmiana wskazań o 450K!
Zrobiłem jeszcze trochę testów krzyżowych żeby wykluczyć inne czynniki (ciągłe pomiary bez samokalibracji, dryft parametrów panela) - średnie różnice nie przekraczały 50K (czyli były mniejsze niż powtarzalność pomiarów różniących się nawet o 70K).
Muszę powtórzyć ten test z i1, ale sądząc z dotychczasowych doświadczeń, nie mam szans zbliżyć się do powyższego rekordu.

Żeby osiągnąć jako taką powtarzalność i dokładność pomiaru z CM stawiałem pod ekranem wiatraczek dmuchający na CM ustawiony tak, aby CCT przy ciągłym pomiarze nie zmieniała się w czasie.
Kalibracja w tak ustabilizowanym termicznie środowisku: delta E (94): 0.11 - 0.33

Profilując drukarkę trzymałem CM przez papierowy ręcznik, inaczej po 10 minutach grzania go dłonią podczas pomiarów Argyll zaczynał się buntować i przestawał akceptować wczytywane "paski".

Może to być kwestia egzemplarza, ale ja mam ekstremalnie wrażliwego na temp. CM i akceptowanie wrażliwego i1Pro - różnica rzędu 5x, więc m.zd. gigantyczna.

Xanth pisze:Muszę powtórzyć ten test z i1, ale sądząc z dotychczasowych doświadczeń, nie mam szans zbliżyć się do powyższego rekordu.

Płonne nadzieje, i1pro to również stary drifter. Być może ten CM był faktycznie wyjątkowo zwalony i było jeszcze gorzej, ale wpływ temperatury na pomiary i1pro są wyraźne na tyle, że w przypadku mojego grzejącej jak farelka 3090WQXi doprowadzało mnie to do kurwii. Problem rozwiązał dopiero zakup basICColor DISCUS-a z sensorem i korektą termiczną.

Jak będę miał parę godzin na zabawę zrobię taki sam test i1 i bezpośrednie porównanie obu czujników vs temperatura.
Jeżeli i1 też będzie tak drażniąco pływał - zawsze pozostaje chłodzenie powietrzem
Ten temat mam dobrze przećwiczony z CM - dość upierdliwe, ale całkiem skuteczne...

Oczywiście nie chcę psuć zabawy, ale "been there, done that, got a T-shirt". Można oczywiście chłodzić, można też w celu uzyskania stabilniejszych rezultatów kalibrować dopiero po wygrzaniu, ale tak czy owak szału nie ma.

Cóż, spróbuję i podzielę się wrażeniami.

W każdym razie kalibracja po wygrzaniu to ślepa uliczka. Co z tego że rezultaty są powtarzalne skoro dla każdego panelu inne a rezultaty nieporównywalne - jak tu skalibrować 2 różne panele stawiane obok siebie?
Metoda z chłodzeniem dobranym tak, aby pomiar bieli ustabilizował się na wartości z momentu "powieszenia" czujnika na ekranie, pozwala przynajmniej na jednakową kalibrację dwóch paneli stojących obok siebie.
Rozumiem że cudów nie będzie - choćby ze względu na zmiany temperatury otoczenia (27 st. teraz trochę różni się od referencyjnych 23 st. C) - ale błąd będzie i tak dużo mniejszy skoro +10st = +450K w zmierzonym wtpt...

Swoją drogą zastanawiam się czemu mało kto o tym pisze - naczytałem się w sieci różnych dziwnych teorii próbujących wyjaśniać problemy z pomiarami a mało kto bierze pod uwagę dryft termiczny czujnika...

Zrobiłem podobną sesję z i1 co z CM i porównanie wypada następująco:
1) Dryft temperaturowy pomiaru punktu bieli po 2h (temp ekranu = temp otoczenia + 11 st C)
CM : 470K
i1 : 350K
Czyli jest i1 jest trochę bardziej odporny, ale różnica 25% z butów nie wyrywa
2) Rozrzut wyników między kolejnymi pomiarami punktu bieli:
CM: średnio 40K (max 70K)
i1 : srednio 8K (max 12K)
I mamy odpowiedź skąd lepsza dokładność kalibracji, którą złożyłem początkowo na karb lepszych własności termicznych - po prostu znacznie lepsza koherencja pomiarów w stosunku do CM...

Czyli chcąc uzyskać akceptowalną stabilność i tak trzeba chłodzić.
Za to dokładność pomiarów, zarówno w skali bezwzględnej (neutralność szarości) jak i względnej (niewielkie różnice między pomiarami) wyraźnie przechylają szalę na korzyść i1.
Jeżeli dla kogoś różnica w cenie obu instrumentów oznacza kupić dziś albo za 2 miesiące (a nie kupić albo nie kupić ;-P) to nie warto pakować się w CM.
Ponadto i1 są certyfikowane, więc można mieć (prawie ;-P) pewność że do pudełka nie trafi kiepska sztuka, a z CM bywa różnie...

Rozwiązania takie jak DISCUS, może i rozwiązują problem wpływu temperatury znacznie lepiej, ale gdy ktoś ma ograniczone fundusze i szuka dobrego instrumentu "all in one" nie ma wielkiego wyboru... a czytałem, że kiedyś na tym rynku była równorzędna konkurencja...

Skala K bywa zwodnicza w przypadku iluminantów działąjących na zasadzie luminescencji. Ostatnio sprawdzałem wynik pomiaru kolorymetru wtpt monitora szerokogamutowego przy pomocy i1d2 oraz i1pro wtpt - różnica w K była do pominięcia (jakie 50K), tymczasem różnica kolorymetryczna była straszna (18dE) - sensor odpływał w magentę więc CCT była taka sama jak przy D65, a monitor buraczany jak barszczyk wigilijny.

Ale tak czy owak też obstawiam lepszą precyzję i1pro. Możliwe, że jest to kwestia zastosowanej matrycy - w i1pro pomiary z 3 senseli co 3,3nm są uśredniane do jednego 10nm, zresztą na sterach Argylla można uzyskać dane spektralne z rozdzielczością 3,3nm. Dla CM Argyll nie ma już takiej opcji, więc sądzę że jego matryca ma mniejszą rozdzielczość. Podejrzewam też gorszą zgodność międzyinstrumentową, wprawdzie nikt nie wykonał jeszcze miarodajnych testów, ale Ethan Hansen podczas testów trafił akurat na jedną nieszczególną kopię, co jest przesłanką pozwalającą zakaładać, że kiepawe sztuki conajmniej się zdarzają.

Panie Marcinie, chciałbym skonsultować z Panem uproszczoną metodę wyznaczania błędów czujników. Wiadomo że aby nabyć laboratoryjny analizator trzeba sprzedać obie nerki i płuco. Zastanawiam się zatem, czy miałoby sens odniesienie się do referencyjnego miernika luminancji. Mam dostęp do przyrządu laboratoryjnego. W tej sposób jest możliwe wyznaczenie krzywej odpowiedzi w funcji jasności. Badanie chromatyczne nie wchodzi w grę, jedynie błąd w szarościach. Co Pan sądzi o takim tricku?

Funkcja jasności nie stanowi większego problemu, pomijając wpływ szumu na pomiar partii cieni w przypadku spektrofotometrów.

Statystyczne błędy popularnych sensorów zostały nieźle udokumentowane przez J.Raimara Kuhnen-Burgera, Ethana Hansena i Stefana Ohlsona mających dostęp do laboratoryjnych spektroradiometrów i kolorymetrów XYZ Konica-Minola Sensing oraz Photo Research - w dodatku wyniki pochodzące z trzech niezależnych badań są ze sobą bardzo zgodne. Z luminancją zasadniczo nie ma problemów (pomijając wspomnianą kwestię szumu spektrofotometrów w cieniach), problem występuje właśnie w chrominancji - po pierwsze z uwagi na niską powtarzalność międzyinstrumentową, po drugie z uwagi na złe dopasowanie filtrów do mierzonych wyświetlaczy, po trzecie przez mało dokładne macierze korekcyjne, po czwarte brak korekcji termicznej, po piąte degradację filtrów barwnych w funkcji czasu. W praktyce przekłada się to na ewidentnie złe skalibrowanie gradacji szarości oraz (w nmniejszym stopniu) tworzenie mało precyzyjnych profili charakteryzujących dany wyświetlacz.

Czornyj pisze:Skala K bywa zwodnicza w przypadku iluminantów działąjących na zasadzie luminescencji. (...) rozdzielczością 3,3nm. Dla CM Argyll nie ma już takiej opcji

Tak, porównywanie kolorymetru i spektrofotometru na bazie punktu bieli nie ma wiele sensu, ale dla dwóch spektrofotometrów próbkujących spektrum z porównywalną rozdzielczością wyniki powinny być jednak jako-tako porównywalne.
Do oceny stabilności termicznej jednego instrumentu pomiar bieli jest, moim zdaniem, bardzo sensowny.
Jest wysoce nieprawdopodobne, żeby instrument dający stabilne odczyty bieli przy zmianach temperatury wykazywał jakieś znaczące zmiany w wąskich zakresach widma - te zmiany musiałyby się cholernie dobrze wzajemnie kompensować
Nie proponuję, broń boże, żeby na bazie punktu bieli charakteryzować te zmiany, bo ewidentnie są różne dla różnych zakresów pasma.

Argyll pozwala użyć CM z opcją -H - choć co prawda nie udało mi się zauważyć (organoleptycznie) żadnej różnicy w kalibracji monitorów, ale opcji takowej z CM używałem. Całkiem sensownie działa za to tryb adaptacyjny - przy takim rozrzucie pomiarów jak w CM to błogosławieństwo

Do zakupu spektrofotometru dojrzewałem z 1.5 roku doktoryzując się w międzyczasie w temacie zarządzania barwą i ... po decyzji zakupu CM przeżyłem wielki zawód, tym bardziej że prawie wszyscy na sieci zachłystują się jego dobrą pracą.
Instrument o tak dużym rozrzucie pomiędzy kolejnymi pomiarami to porażka.
Efekt było widać zresztą na gradiencie szarości, w monitorze kalibrowanym sprzętowo z 12-bitową tablicą LUT gradient powinien być dla wzroku idealnie płynny (oczywiście mówię o luminancji) a po kalibracji CM zdarzały się dostrzegalne nierówności.
Po kilku próbach z i1 nie udało mi się czegoś takiego zaobserwować.

Z mojego (purystycznego) punktu widzenia CM to stracone pieniądze - mogłem od razu kupić i1Pro a zaoszczędziłbym 1.5 tys, które można by zaiwestować np. w dobre wina

Mój CM zdecydowanie potwierdza też jedną z obserwacji Ethana Hansena - gigantyczny błąd w pobliżu czerni - nie wiedzieć czemu CM uważa że czerń powinna być ... zielona...